Historia ruchu bankowości spółdzielczej w Wołominie sięga początków II Rzeczypospolitej. W 1926 r. w środowisku miejscowych rzemieślników, kupców, drobnych przemysłowców i inteligencji powstała idea stworzenia kasy spółdzielczej. Jej inicjatorem i propagatorem był ksiądz Jan Golędzinowski, proboszcz parafii w Wołominie.

Dzięki jego umiejętności przekonywania w dniu 12 grudnia 1926 r. Na walnym zebraniu organizacyjnym powołano do życia Kasę Rzemieślniczą spółdzielnię z o.o., pierwszą wołomińską instytucję finansową. Prezesem został ks. Golędzinowski, a przystąpiło blisko 200 członków, z których każdy wniósł 50 zł udziału (płatne jednorazowo lub w 8 ratach miesięcznych). Z zebranym już kapitałem założycielskim, dało to niebagatelną jak na tamte czasy sumę ok. 20 tys. zł. z którą rozpoczęto działalność. Wpisana do rejestru sądowego 21 maja 1927 r., początkowo gromadziła składki członkowskie, przyjmowała wkłady oszczędnościowe, udzielała kredytów, zaciągała pożyczki m.in. z funduszy państwowych, udzielała gwarancji i poręczeń oraz w imieniu członków zastawiała papiery i przedmioty wartościowe. Sprowadzała też surowce i narzędzia.

Do wybuchu wojny kasa, która w 1930 r. zmieniła nazwę na Powszechna Kasa Pożyczkowa spółdzielnia z o.o. rozwijała się dynamicznie: w listopadzie 1935 r. liczyła 260 członków, dwa lata później liczba ta wzrosła do 345 osób. Fakt, że wywodziły się one z różnych środowisk społecznych, świadczy o popularności i uniwersalności idei bankowości spółdzielczej.

Lata 1945–1989 to także niełatwy okres zarówno z uwagi na zawirowania polityczne, jak i prowadzoną politykę gospodarczą, niezapewniającą dobrych warunków dla rozwoju rzemiosła, rolnictwa indywidualnego oraz prawdziwej spółdzielczości. Mimo to wołomińska kasa rozwijała się. W 1950 r. Po połączeniu z Kasą Stefczyka w Poświętnem powstała gminna kasa spółdzielcza w Wołominie. Do połowy lat 50. obroty wzrosły, a liczba członków zwiększyła się z 399 do blisko 1000 osób. Lata 60. ugruntowały pozycję GKS na rynku lokalnym i mimo kryzysu w latach 1969–70, w nową dekadę kasa wchodziła mając ponad 3000 członków oraz duży obszar działania. W 1973 r. została przekształcona w bank spółdzielczy w Wołominie.

Przemiany, które nastąpiły polityce i gospodarce pod koniec lat 80. stworzyły możliwość samodzielnego rozwoju banków spółdzielczych. Zbiegło się to z czasem, gdy w wołomińskim banku funkcję dyrektora, a później prezesa zarządu, objął Jan Bajno. W 1990 r. nastąpił symboliczny powrót do korzeni i zmieniono nazwę na Spółdzielczy Bank Rzemiosła i Rolnictwa (od 2010 r. bank posługuje się nazwą handlową SK bank). Dwa lata później uzyskano zgodę władz nadzorczych na prowadzenie działalności na terenie całego kraju, a w 1994 r. podjęto współpracę z Bankiem Unii Gospodarczej SA. Dziś działalność SK banku skupia się na obsłudze małych i średnich przedsiębiorstw (usługowych, handlowych i rzemieślniczych), ale i dużych firm (np. budowlanych). Nie zapomniano o klientach indywidualnych: im również SK bank proponuje kompleksową obsługę na najwyższym poziomie.

W połowie listopada 2012 r. SK bank jako pierwszy bank spółdzielczy w Polsce uzyskał członkostwo główne w organizacji MasterCard. Tym samym dołączył do elitarnego grona polskich banków mogących w ramach międzynarodowej organizacji płatniczej MasterCard wydawać karty własne dla swoich klientów, jak również oferować innym bankom możliwość sponsorowania członkostwa w tej organizacji.

Taką dynamikę wzrostu i wysoką jakość usług dostrzegają najważniejsze organizacje biznesowe i konsumenckie. Pod koniec maja 2012 r. SK bank jako pierwszy bank w Polsce otrzymał certyfikat Firma Wiarygodna Finansowo. Natomiast w XX edycji organizowanego przez „Gazetę bankową” konkursu „Najlepszy bank” został nagrodzony jako bank spółdzielczy z najwyższą dynamiką rozwoju. A wcześniej SK bank został laureatem prestiżowych nagród: Geparda biznesu, Jakość roku 2009, godła „Bank przyjazny dla przedsiębiorców” z 3 gwiazdami i innych.

Źródło: strona banku

zwiń ▴