Historia BGK sięga roku 1924, kiedy to z inicjatywy ówczesnego premiera i ministra skarbu, Władysława Grabskiego (na zdjęciu), został wydany dekret prezydenta Rzeczypospolitej powołujący do życia Bank Gospodarstwa Krajowego. Powstał on z fuzji trzech wywodzących się z Galicji banków publicznych: Polskiego Banku Krajowego, Państwowego Banku Odbudowy i Zakładu Kredytowego Miast Małopolskich.

Utworzenie Banku Gospodarstwa Krajowego wynikało z koncepcji gospodarczych premiera Grabskiego, który będąc przeciwnikiem etatyzacji przemysłu i handlu, był zarazem zwolennikiem silnej bankowości państwowej. Do głównych zadań banku należało udzielanie pożyczek długoterminowych poprzez emisję listów zastawnych, obligacji komunalnych, kolejowych i bankowych, udzielanie pożyczek samorządowych, a także kredytowanie instytucji oszczędnościowych i wykonywanie wszelkich innych czynności bankowych. Szczególne obowiązki spoczywały na banku wobec przedsiębiorstw państwowych i samorządowych. Papiery emitowane przez BGK były gwarantowane przez Skarb Państwa.

Po 1926 roku działalność BGK koncentrowała się na wspieraniu instytucji państwowych i komunalnych, przemysłu zbrojeniowego oraz zarządzaniu przechodzącymi pod kontrolę państwa zakładami przemysłowymi. W tym okresie powstał tzw. koncern BGK, zrzeszający m.in.Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczo-Hutniczych, Zakłady Chemiczne "Grodzisk", Przemysł Chemiczny "Boruta", SA Eksploatacji Soli Potasowych i kilka innych zakładów. Bank administrował też funduszami celowymi rządu, m.in. Funduszem Pomocy Instytucjom Kredytowym, Państwowym Funduszem Budowlanym, Państwowym Funduszem Kredytowym i Funduszem Pracy.

Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych Bank Gospodarstwa Krajowego stał się jednym z największych banków II Rzeczypospolitej, pełniąc rolę podstawowego uczestnika restrukturyzacji gospodarki (Centralny Okręg Przemysłowy, Gdynia).

W latach 1928-1931 wzniesiono - według projektu Rudolfa Świerczyńskiego - gmach Banku Gospodarstwa Krajowego w Alejach Jerozolimskich.

Po wojnie Bank Gospodarstwa Krajowego wznowił działalność. Jego prezesem został znany ekonomista, prof. Edward Lipiński. Jednak w roku 1948, w związku z reformą bankowości, działalność operacyjna BGK została zawieszona.

W 1989 roku nastąpiło reaktywowanie działalności operacyjnej Banku Gospodarstwa Krajowego, który - jako bank państwowy - pełnił głównie funkcje agenta emisji obligacji Skarbu Państwa, emitowanych po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat. Działalność banku obejmowała przygotowanie druku obligacji, umów subagencyjnych na sprzedaż i wykup obligacji, opracowanie zasad księgowości i sprawozdawczości, jak również zorganizowanie sieci sprzedaży na terenie całego kraju. Jednocześnie BGK był organizatorem szkoleń specjalistycznych, dystrybucji oraz kampanii promocyjno-informacyjnej i reklamowej.

W grudniu 1997 roku Bank Gospodarstwa Krajowego odzyskał swą przedwojenną siedzibę - gmach w Alejach Jerozolimskich. Był to swego rodzaju powrót do korzeni, a jednocześnie powrót do najlepszych tradycji Banku

Obecnie Bank Gospodarstwa Krajowego także aktywnie uczestniczy w realizacji gospodarczych zadań państwa. Zarządza środkami kilku funduszy celowych oraz wieloma programami rządowymi. Stanowi ważne ogniwo w finansowaniu i wspieraniu rozwoju mieszkalnictwa, drobnej przedsiębiorczości, rynku oszczędności energii.

Bank Gospodarstwa Krajowego za swą misję przyjął wspieranie rozwoju gospodarki i przedsiębiorczości. Dlatego ze szczególną wielką troską odnosi się do działalności polskich firm, instytucji i samorządów.

Bank, poza realizacją zadań rządowych, prowadzi działalność komercyjną na rynku korporacyjnym i detalicznym.

Z dniem 1 grudnia 2002 roku Bank Gospodarstwa Krajowego przejął obsługę operacyjną działalności depozytowo-kredytowej prowadzonej dotychczas przez Bank Rozwoju Budownictwa Mieszkaniowego S.A. (Bud-Bank S.A.). W wyniku połączenia z Bud-Bankiem S.A. rozszerzyła się sieć placówek BGK, powstały warunki dla lepszej obsługi Klientów indywidualnych i instytucjonalnych.

Źródło: strona banku

zwiń ▴