Produkt strukturyzowany alternatywą dla lokaty?

„Struktura”, czyli dwa instrumenty finansowe w jednym opakowaniu …

Produkty strukturyzowane mogą funkcjonować pod różną postacią. Na krajowym rynku „struktury” są sprzedawane m.in. jako lokaty, certyfikaty inwestycyjne lub polisy ubezpieczeniowe. Wszystkie rodzaje produktów strukturyzowanych łączy specyficzna budowa. W skład każdego z nich wchodzą dwa zupełnie różne instrumenty finansowe. Pierwszy z nich odpowiada za alokację i ochronę większości przekazanego kapitału (85% - 95%). Funkcję tzw. instrumentu bazowego najczęściej pełnią najbardziej bezpieczne obligacje lub zwykłe depozyty.     

Drugim elementem produktu strukturyzowanego jest instrument pochodny, który odznacza się znacznie wyższym poziomem ryzyka finansowego. Mimo niewielkiego udziału w całości portfela inwestycyjnego (5% - 15%) może on wygenerować zyski na poziomie 20% - 30% powierzonego kapitału. Dobór instrumentu pochodnego zależy od polityki instytucji oferującej produkty strukturyzowane (tzw. emitenta). W praktyce stopa zwrotu, którą osiąga inwestor nabywający „struktury” stanowi odzwierciedlenie notowań:
• walut 
• surowców 
• kontraktów terminowych 
• opcji 
• akcji 
• towarów 
• indeksów giełdowych
• innych instrumentów finansowych 

Ochrona kapitału to podstawowe kryterium …

Specyficzna budowa instrumentu strukturyzowanego pozwala na zagwarantowanie przynajmniej częściowej gwarancji zwrotu kapitału. Bezpieczny wariant zakłada, że zyski wypracowane przez instrument bazowy uzupełnią lukę, która jest związana z przeznaczeniem części środków na ryzykowne inwestycje. W takim przypadku osoba nabywająca produkt strukturyzowany dysponuje pełną ochroną przed utratą kapitału. Najbardziej atrakcyjne „struktury” zapewniają również minimalną stopę zwrotu (np. 2% w skali roku).     

Nie wszystkie produkty strukturyzowane, które są dostępne na krajowym rynku gwarantują stuprocentowe zabezpieczenie powierzonych środków. W zależności do polityki emitenta maksymalny ubytek kapitału waha się od 1% do 10%. 

Zasady podziału zysku bywają skomplikowane 

Złożoność to cecha, która odstrasza wiele osób zainteresowanych produktami strukturyzowanymi. Od pewnego czasu banki, firmy ubezpieczeniowe oraz pozostałe podmioty sprzedające „struktury” dbają o większą przejrzystość swojej oferty. Mimo tego mechanizmy funkcjonowania  produktów strukturyzowanych nadal są wyzwaniem dla wielu klientów.

Jedna z najbardziej problematycznych kwestii dotyczy zasad ustalania zysku. Emitenci produktów strukturyzowanych mogą wyznaczać kwotę, która jest należna inwestorowi na podstawie uśrednionej ceny instrumentu pochodnego lub jego wybranych notowań. Uzyskany wynik jest mnożony przez procentowy współczynnik (tzw. poziom partycypacji w zyskach). Wiele instytucji stosuje bardziej skomplikowane rozwiązania. Klienci, którzy ich nie rozumieją powinni zrezygnować z zakupu „struktury”. 

W ramach uzupełnienia warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt, który bywa zdradliwy dla początkujących inwestorów. Mowa o ewentualnych prowizjach i opłatach, które są pobierane od osób wycofujących swój kapitał przed ustalonym terminem.